H αυλή που περίμενε....

Η αυλή που περίμενε....θα μπορούσε να είναι τίτλος παραμυθιού...αλλά πρόκειται για αληθινή ιστορία!Μια φορά και έναν καιρό ...ήταν μια αυλή που περίμενε...κάθε μέρα... για 20 χρόνια ...τα παιδιά να παίξουν μαζί της.Και τα παιδιά λαχαρούσαν να παίξουν μαζί της .....και πώς αλλιώς αφού επρόκειτο για αυλή νηπιαγωγείου.Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα ...η αυλή ήταν ολισθηρή και "παγωμένη"....και αυτό προκαλούσε τραύματα  και κλάματα...στην σχέση τους. Και αντί το διάλειμμα να είναι χαρούμενο....γέμιζε με απαγορεύσεις: "ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΤΕ, ΘΑ ΓΛΥΣΤΡΙΣΕΤΕ", "ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΤΕ ΚΑΤΩ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΩΜΕΝΑ". Η δασκάλα βέβαια επέμενε....ότι με την φαντασία μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα....αλλά με τα λόγια, προφορικά και γραπτά (άπειρα όλα αυτά τα χρόνια....) δεν άλλαζε τίποτα. Ώσπου μια μέρα...Η ΑΥΛΗ ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΕ...ντύθηκε στα μπλε....και τώρα πια μπορούμε να παίζουμε με ασφάλεια και χαρά......................................................................
Θα μπορούσε να είναι το τέλος του παραμυθιού...αλλά στην δική μας περίπτωση είναι η αρχή!Το νηπιαγωγείο μας φέτος συμμετέχει στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα του Ιδρύματος Λάτση "Μαθαίνουμε παρεα" και με την δράση "Με χρώμα και Πινέλο, φτιάχνω έναν κόσμο άλλον", φιλοδοξεί μέσα από μια πειραματική συνθήκη να εμπλέξει γονείς και παιδιά σε ένα πρόγραμμα τέχνης με πολλούς στόχους. ¨Ενας από τους βασικούς στόχους είναι η μετατροπή της αυλής σε εικαστικό εργαστήρι, για να  δούμε στην "πράξη", την επίδραση της τέχνης στην καθημερινότητά μας. Και έπεται συνέχεια.....

Η αυλή μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Κίνδυνος ατυχήματος λόγω ολισθηρότητας !

Κάτι αλλάζει.................

Η αυλή μας γίνεται μπλε!

Και μπορούμε να  τρέχουμε όσο θέλουμε.........