Τις Κυριακές,ως γνωστόν, το νηπιαγωγείο δεν λειτουργεί. Αυτή η Κυριακή όμως ήταν ιδιαίτερη για όλους μας,αφού πραγματοποιήθηκε εικαστικό εργαστήρι με θέμα τον Πικάσο.Η πρόσκληση είχε γίνει ημέρες πριν και η τάξη χωρίστηκε σε δύο ομάδες.Ο λόγος που έγινε Κυριακή ήταν για να έρθουν και οι μπαμπάδες και τελικά ο στόχος επιτεύχθη. Το θέμα του εργαστηρίου κρατήθηκε ως "επτασφράγιστο μυστικό",πριν την παρουσιάσή του, αφενός για να υπάρχει ενδιαφέρον και "σασπένς",αφετέρου διότι πέρα από την διασκέδαση και την συμμετοχή, ήταν μια πειραματική συνθήκη προσομοίωσης με το "άγνωστο" που αντιμετωπίζουν οι μαθητές ,όταν ο εκπαιδευτικός "επιλέγει" ένα θέμα.
Στην αρχή δόθηκε στους γονείς ένα ερωτηματολόγιο με ανοιχτές ερωτήσεις,που αφορούσαν ανάκληση δικών τους σχολικών εμπειριών,την προσδοκία τους από το συγκεκριμένο εργαστήρι, ένα "προσωπικό" ορισμό της τέχνης και μια ερώτηση γνώσης (πάλι για να μπούνε στην θέση του μαθητή).Τα ερωτηματολόγια ήταν ανώνυμα και οι περισσότεροι γονείς ομολόγησαν ότι "αγχώθηκαν".Και πάλι βέβαια ο στόχος δεν ήταν ο έλεγχος των γνώσεων τους,αλλά το άγχος,που μπορεί να σου δημιουργήσει μια διαδικασία ελέγχου.
Μετά έγινε μια μικρή παρουσιάση του έργου του Πικάσο και των βασικών περιόδων δημιουργίας του(μπλε περίοδος,ροζ περίοδος,κυβισμός,νεοκλασσικισμός κτλ). Έπειτα παίξαμε ένα παιγνίδι γνωριμίας,το οποίο ήταν απαραίτητο καταρχήν για εμένα. Οργανώνοντας το εργαστήρι,συνειδητοποίησα ότι καλημερίζομαι με τους γονείς καθημερινά (με κάποιους κοντεύω σχεδόν δύο χρόνια),αλλά δεν γνώριζα τα μικρά τους ονόματα. Ο προσδιορισμός,που τους είχα αποδώσει,αφορούσε αυστηρά την γονική τους ιδιότητα και παρέβλεψα το αυτονόητο.Συστηθηκαμε λοιπόν από την αρχή!
Μετά ήρθε η ώρα του "ζωγράφου και του μοντέλου".Το γνωστό παιχνίδι του γλύπτη που παίζουμε στο νηπιαγωγείο, όπου ο ένας κάνει το άγαλμα και ο γλύπτης επιλέγει την στάση που θα πάρει,θεώρησα ότι ήταν το παιχνίδι,που θα "σπάσει" τον πάγο.Παρά την αρχική αμηχανία (δεν είναι εύκολο να εκτεθείς σε μια ομάδα αγνώστων) οι "γενναίοι"που συμμετείχαν ,θέλω να πιστεύω ότι το ευχαριστήθηκαν.
Και μετά ήρθε η ώρα της δράσης.Γονείς και παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες,της ροζ περιόδου και του κυβισμού. Η μια ομάδα ανέλαβε να γράψει και να εικονογραφήσει με έργα του Πικάσο ένα παραμύθι,όσο η άλλη θα δούλευε ομαδικά την δημιουργία ενός πίνακα.
Η ροζ ομάδα "γράφει" το παραμύθι της. Με ποια σειρά μπαίνουν οι εικόνες;
Ο φόβος του "άδειου" καμβά.Πώς ξεκινάμε;
Τι χρώματα να βάλουμε;
Η δυσκολία σχηματισμού μιας μύτης...μήπως είναι ανάλογη της δυσκολίας που αντιμετωπίζει ένα παιδί όταν του ζητάμε να γράψει γράμματα ή να σχεδιάσει κάτι συγκεκριμένο;
Το έργο μας αρχίζει να αποκτά μορφή όταν δουλεύουμε όλοι μαζί.
Αλλαγή θέσεων. Η ομάδα του κυβισμού "συγγράφει" με φασαρία....αλλά αλλιώς οι ιδέες δεν μοιράζονται.
Η ροζ ομάδα δημιουργεί....
Κυβισμός 1
Κυβισμός 2
Στην αρχή δόθηκε στους γονείς ένα ερωτηματολόγιο με ανοιχτές ερωτήσεις,που αφορούσαν ανάκληση δικών τους σχολικών εμπειριών,την προσδοκία τους από το συγκεκριμένο εργαστήρι, ένα "προσωπικό" ορισμό της τέχνης και μια ερώτηση γνώσης (πάλι για να μπούνε στην θέση του μαθητή).Τα ερωτηματολόγια ήταν ανώνυμα και οι περισσότεροι γονείς ομολόγησαν ότι "αγχώθηκαν".Και πάλι βέβαια ο στόχος δεν ήταν ο έλεγχος των γνώσεων τους,αλλά το άγχος,που μπορεί να σου δημιουργήσει μια διαδικασία ελέγχου.
Μετά έγινε μια μικρή παρουσιάση του έργου του Πικάσο και των βασικών περιόδων δημιουργίας του(μπλε περίοδος,ροζ περίοδος,κυβισμός,νεοκλασσικισμός κτλ). Έπειτα παίξαμε ένα παιγνίδι γνωριμίας,το οποίο ήταν απαραίτητο καταρχήν για εμένα. Οργανώνοντας το εργαστήρι,συνειδητοποίησα ότι καλημερίζομαι με τους γονείς καθημερινά (με κάποιους κοντεύω σχεδόν δύο χρόνια),αλλά δεν γνώριζα τα μικρά τους ονόματα. Ο προσδιορισμός,που τους είχα αποδώσει,αφορούσε αυστηρά την γονική τους ιδιότητα και παρέβλεψα το αυτονόητο.Συστηθηκαμε λοιπόν από την αρχή!
Μετά ήρθε η ώρα του "ζωγράφου και του μοντέλου".Το γνωστό παιχνίδι του γλύπτη που παίζουμε στο νηπιαγωγείο, όπου ο ένας κάνει το άγαλμα και ο γλύπτης επιλέγει την στάση που θα πάρει,θεώρησα ότι ήταν το παιχνίδι,που θα "σπάσει" τον πάγο.Παρά την αρχική αμηχανία (δεν είναι εύκολο να εκτεθείς σε μια ομάδα αγνώστων) οι "γενναίοι"που συμμετείχαν ,θέλω να πιστεύω ότι το ευχαριστήθηκαν.
Και μετά ήρθε η ώρα της δράσης.Γονείς και παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες,της ροζ περιόδου και του κυβισμού. Η μια ομάδα ανέλαβε να γράψει και να εικονογραφήσει με έργα του Πικάσο ένα παραμύθι,όσο η άλλη θα δούλευε ομαδικά την δημιουργία ενός πίνακα.
Τι χρώματα να βάλουμε;
Κυβισμός 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου