Σάββατο 3 Μαΐου 2014

"Πώς τα περάσαμε το Πάσχα"

Κάθε φορά που επέστρεφα στο σχολείο, μετά τις διακοπές του Πάσχα,το θέμα ήταν αναμενόμενο και πολύ συγκεκριμένο. Και επειδή ώς γνωστόν scripta manent,ορίστε πώς τα περάσαμε και τι κάναμε για το Πάσχα.
Ήρθαν οι μαμάδες........
Και αφού  διαβάσαμε την συνταγή,αναγνωρίσαμε τα υλικά,μετρήσαμε ποσότητες ,περιμέναμε και την σειρά μας........................
Φτιάξαμε κουλουράκια....................................
Και γεμίσαμε αρκετά ταψιά.................
Οι κάρτες μας "μύριζαν" 'ανοιξη και πειραματιστήκαμε με την συμμετρία..........

Τα καλάθια έγιναν από χαρτόκουτες ,που θα κατέληγαν στα σκουπίδια ..αν δεν τις "ανακυκλώναμε" δημιουργικά....
Οι λαμπάδες εντάχθηκαν και αυτές στη θεματική της άνοιξης....

Ενώ κάποιες άλλες "γλυκοκοίταζαν" το καλοκαίρι!
Παράλληλα βέβαια με τις ετοιμασίες, διαβάσαμε αρκετά βιβλία,συζητήσαμε για τα έθιμα και την Μ΄.Εβομάδα και παίξαμε αρκετά με τα μαθηματικά....όπου τα παιδιά με εξέπληξαν για μια ακόμη φορά (Αναλυτική  περιγραφή στην επόμενη ανάρτηση).

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Τα 10 πιο σημαντικά πράγματα που μαθαίνουν οι Τέχνες στα παιδιά

1. Οι τέχνες διδάσκουν στα παιδιά να κρίνουν σωστά τις ποιοτικές σχέσεις. Στις τέχνες είναι σημαντική η κριτική ικανότητα και όχι, όπως συμβαίνει με πολλά μαθήματα του προγράμματος σπουδών, οι σωστές απαντήσεις και οι κανόνες.
2. Οι τέχνες διδάσκουν στα παιδιά ότι ένα πρόβλημα μπορεί να έχει περισσότερες από μία λύση και ότι για κάθε ερώτημα μπορεί να υπάρχουν περισσότερες από μία απαντήσεις.
3. Οι τέχνες εξυμνούν πολλαπλές προοπτικές. Ένα από τα μεγάλα διδάγματά τους είναι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δούμε και να ερμηνεύσουμε τον κόσμο.
4. Οι τέχνες διδάσκουν στα παιδιά ότι σε περίπλοκες μορφές προβλημάτων οι σκοποί επίλυσης δεν είναι σταθεροί, αλλά αλλάζουν ανάλογα με την περίσταση και την ευκαιρία. Το να μαθαίνει κανείς μέσα από τέχνες απαιτεί την ικανότητα και την προθυμία να παραδοθεί στις απροσδόκητες δυνατότητες που δίνει ενα έργο καθώς εξελίσσεται.
5. Οι τέχνες προβάλουν έντονα το γεγονός ότι ούτε οι λέξεις ούτε οι αριθμοί μπορούν να εκφράσουν ό,τι μπορούμε να γνωρίζουμε. Τα όρια της γλωσσικής μας ικανότητας δεν καθορίζουν τα όρια της γνώσης μας.
6. Οι τέχνες διδάσκουν τους μαθητές ότι οι μικρές διαφορές μπορεί να έχουν μεγάλες συνέπειες. Οι τέχνες κινούνται με λεπτότητα ανάμεσα σε διακριτικούς τόνους.
7. Οι τέχνες διδάσκουν τους μαθητές να σκεφτούν με τη χρήση και διαμέσου ενός υλικού. Όλες οι μορφές τέχνης χρησιμοποιούν κάποια μέσα, με τα οποία οι εικόνες γίνονται πραγματικότητα.
8. Οι τέχνες βοηθούν τα παιδιά να μάθουν να λένε ό, τι δεν μπορεί να ειπωθεί. Όταν τα παιδιά καλούνται να αποκαλύψουν τι συναισθήματα τους δημιουργεί ένα έργο Τέχνης, τότε πρέπει να καταφύγουν στις ποιητικές τους ικανότητες για να βρουν τις κατάλληλες λέξεις.
9. Οι τέχνες μάς κάνουν ικανούς να αποκτήσουμε την εμπειρία που καμμια άλλη πηγή δεν μας δίνει και μέσα από μια τέτοια εμπειρία να ανακαλύψουμε το εύρος και την ποικιλία του τι είμαστε ικανοί να συναισθανόμαστε.
10. Η θέση των τεχνών στο σχολικό πρόγραμμα συμβολίζει για νέους αυτό που, αντίστοιχα για τους ενήλικες, είναι σημαντικό.
Ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά από το προτότυπο, στα Αγγλικά, κείμενο: http://users.sch.gr/izogakis/?p=4710
ΠΗΓΗ: Eisner, E. (2002). The Arts and the Creation of Mind, In Chapter 4, What the Arts Teach and How It Shows. (pp. 70-92). Yale University Press. Available from NAEA Publications.

Ψίθυροι............

Πολλές φορές....οι πίνακες κρύβουν μια ιστορία....και χρειάζεται να πλησιάσουμε κοντά για να την ακούσουμε.
Και ίσως κάποιες φορές να χρειαστεί να κλείσουμε και τα μάτια για να την ονειρευτούμε........
Και κάποιες φορές ....μπορεί να την φανταστούμε ...............................

Mια φορά και έναν  καιρό, ήταν ένας κύριος, που ζούσε στην παραμυθοχώρα. Κάθε πρωί μαγείρευε παραμύθια. Ήταν ένας μάγειρας παραμυθάς!
Σήμερα είχε σκοπό να μαγειρέψει ένα παραμύθι με πριγκίπισσες αλλά του έλειπαν οι νάνοι της Χιονάτης.Έτσι λοιπόν αποφάσισε να βγει έξω και να ψάξει παραμύθια στα χορτάρια.
Ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά του  ένα τεράστιο τέρας.
-Σε παρακαλώ,μην με φας και θα κάνω ό,τι θέλεις,είπε ο μάγειρας παραμυθιών.
Το σκέφτηκε λίγο το τέρας και του είπε: Άσε με να σε ζωγραφίσω!
Έκλεισε τα μάτια ο παραμυθάς...και όταν ξύπνησε είχε γίνει πολύχρωμος! 

(Το παραμύθι δημιουργήθηκε από τα παιδιά,χωρίς καμία δική μου παρέμβαση, με αφορμή τον  πίνακα που δημιουργήθηκε στο Εργαστήρι Γονέων,στο πλαίσιο του προγράμματος "Μαθαίνουμε παρέα" του ιδρύματος Ι.Λάτση. Στόχος της συγκεκριμένης δραστηριότητας ήταν η παραγωγή λόγου και συγκεκριμένα παραμυθιού,ακολουθώντας κανόνες χρονικής αλληλουχίας και πλοκής.)

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Πρωινό με τους Γονείς.

Την Κυριακή 23 Μαρτίου 2014 πραγματοποιήθηκε το δεύτερο εργαστήρι γονέων. Αυτή η δεύτερη ομάδα , ήταν πιο προετοιμασμένη και υποψιασμένη για το τι πρόκειται να συμβεί, αλλά και πάλι είχαμε να κάμψουμε ισχυρές αντιστάσεις του τύπου: "Εγώ δεν ξέρω να  ζωγραφίζω!". Επειδή στο νηπιαγωγείο καθημερινά έρχεσαι σε επαφή με παιδιά, που είναι έτοιμα να πειραματιστούν χωρίς να τα ενδιαφέρει το αποτέλεσμα αλλά διασκεδάζουν τη διαδικασία, η ισχυρή αντίσταση των ενηλίκων οφείλεται στο πόση σημασία δίνουμε στο τελικό αποτέλεσμα, παραγνωρίζοντας το "ταξίδι".
Προηγήθηκε πάλι το θεωρητικό κομμάτι, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των παιδιών αλλά και επικεντρωμένο σε βασικά σημεία-ορόσημα της καλλιτεχνικής πορείας του Πικάσσο. Η ιδιαιτερότητα αυτής της ομάδας ήταν ότι συμμετείχαν και  αρκετά αδέρφια των παιδιών που φοιτούν στο νηπιαγωγείο. Στο παιγνίδι με τον ζωγράφο και το μοντέλο αυτή την φορά είχαμε μεγαλύτερη συμμετοχή και ήταν το έναυσμα για να σπάσει η αμηχανία. Χωριστήκαμε πάλι σε ομάδες, όπως δουλεύουμε και στο νηπιαγωγείο, και λειτούργησαν τα γνωστά εργαστήρια, συγγραφής και ζωγραφικής. Η πρώτη ομάδα ασχολήθηκε με την περίοδο του Κυβισμού και του κολάζ, ενώ η δεύτερη επικεντρώθηκε στην Μπλε περίοδο και σε ένα χαρακτηριστικό μοτίβο του Πικάσο, την κιθάρα.
Ενδιαφέρουσες ήταν επίσης και οι συζητήσεις που προέκυψαν στο παρασκήνιο των εργαστηρίων με αφορμή την εκκεντρικότητα και την αποδοχή των έργων του Πικάσσο, καθώς και το κομμάτι της προσωπικής του ζωής. Σχολιάστηκε ότι  τα έργα του βγάζουν μια "σκληρότητα" λόγω των γωνιών και των τεμαχισμένων σχημάτων. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ήταν  φορέας μιας ταραγμένης και έντονης ιστορικά περιόδου και αυτό που αποτυπώνεται στα έργα του  είναι κυρίως η ένταση και όχι η δυστυχία.Όσο για την προσωπική του ζωή πέθανε ευτυχισμένος 91 ετών,παράγοντας τέχνη μέχρι το τέλος και έχοντας έναν έντονο τρόπο ζωής.
Γράφοντας ένα παραμύθι όλοι μαζί.
Η ομάδα του κολάζ επί τω έργω.
Τελικά δεν είναι δύσκολο να ζωγραφίζεις!
Η ζωγραφική είναι οικογενειακή υπόθεση!
Η αρχή είναι πάντα δύσκολη..........
Δουλεύοντας  με μια κιθάρα,πολλές γωνίες και καμπύλες...και πολλά πολλά χρώματα.
Άραγε τι χρώμα θα βγει;
Η μπλε κιθάρα με τις γωνίες.
Προσθέτοντας τις τελευταίες πινελιές στην μπλε κιθάρα με τις καμπύλες.
Μήπως να κάνουμε και ένα εργαστήρι φωτογραφίας;

Μπλε κιθάρα με καμπύλες


 Μπλε κιθάρα με γωνίες
 Κολαζ 1
Κολαζ 2


Κολαζ 3




Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Ένα Μουσείο Τέχνης στην αυλή μας.

Μετά την ολοκλήρωση των εργαστηρίων,που πραγματοποιηθήκαν την Κυριακή, ήρθε  και η στιγμή της "έκθεσης" των δημιουργιών στην αυλή μας.
Η αυλή γέμισε τέχνη!
Η αρχή του παραμυθιού της ροζ ομάδας.

Απόσπασμα από το παραμύθι της ομάδας του κυβισμού.
Ο μεγάλος αρλεκίνος.

Παιχνιδοκεφάλι με κινητά στοιχεία (Η έκφραση του έργου αλλάζει ανάλογα με την θέση των κινητών στοιχείων,ματιών,στόματος)

Τα περίεργα πρόσωπα του κ. Πικάσο.

Τις Κυριακές,ως γνωστόν, το νηπιαγωγείο δεν λειτουργεί. Αυτή η Κυριακή όμως ήταν ιδιαίτερη  για όλους μας,αφού πραγματοποιήθηκε εικαστικό εργαστήρι με θέμα τον Πικάσο.Η πρόσκληση είχε γίνει ημέρες πριν και η τάξη χωρίστηκε σε δύο ομάδες.Ο λόγος που έγινε Κυριακή ήταν  για να έρθουν και οι μπαμπάδες και τελικά ο στόχος επιτεύχθη. Το θέμα του εργαστηρίου κρατήθηκε ως "επτασφράγιστο μυστικό",πριν την παρουσιάσή του, αφενός για να υπάρχει  ενδιαφέρον και "σασπένς",αφετέρου διότι πέρα από την διασκέδαση και την συμμετοχή, ήταν μια πειραματική συνθήκη προσομοίωσης με το "άγνωστο" που αντιμετωπίζουν οι μαθητές ,όταν ο εκπαιδευτικός "επιλέγει" ένα θέμα.
Στην αρχή δόθηκε στους γονείς ένα ερωτηματολόγιο με ανοιχτές  ερωτήσεις,που αφορούσαν ανάκληση δικών τους σχολικών εμπειριών,την προσδοκία τους από το συγκεκριμένο εργαστήρι, ένα "προσωπικό" ορισμό της τέχνης και μια ερώτηση γνώσης (πάλι  για  να μπούνε στην θέση του μαθητή).Τα ερωτηματολόγια ήταν ανώνυμα και οι περισσότεροι γονείς ομολόγησαν ότι "αγχώθηκαν".Και πάλι βέβαια ο στόχος δεν ήταν ο έλεγχος των γνώσεων τους,αλλά το άγχος,που μπορεί να σου δημιουργήσει μια διαδικασία ελέγχου.
Μετά έγινε μια μικρή παρουσιάση του έργου του Πικάσο και των βασικών περιόδων δημιουργίας του(μπλε περίοδος,ροζ περίοδος,κυβισμός,νεοκλασσικισμός κτλ). Έπειτα παίξαμε ένα παιγνίδι γνωριμίας,το οποίο ήταν απαραίτητο καταρχήν για εμένα. Οργανώνοντας το εργαστήρι,συνειδητοποίησα ότι καλημερίζομαι με τους γονείς καθημερινά (με κάποιους κοντεύω σχεδόν δύο χρόνια),αλλά δεν γνώριζα τα μικρά τους ονόματα. Ο προσδιορισμός,που τους είχα αποδώσει,αφορούσε αυστηρά  την γονική τους ιδιότητα και παρέβλεψα το αυτονόητο.Συστηθηκαμε λοιπόν από την αρχή!
Μετά ήρθε η ώρα του "ζωγράφου και του μοντέλου".Το  γνωστό παιχνίδι του γλύπτη που παίζουμε στο νηπιαγωγείο, όπου ο ένας κάνει το άγαλμα και ο γλύπτης επιλέγει την στάση που θα πάρει,θεώρησα ότι ήταν το παιχνίδι,που θα "σπάσει" τον πάγο.Παρά την αρχική αμηχανία (δεν είναι εύκολο να εκτεθείς σε μια ομάδα αγνώστων) οι "γενναίοι"που  συμμετείχαν ,θέλω να πιστεύω ότι το ευχαριστήθηκαν.
Και μετά ήρθε η ώρα της δράσης.Γονείς και παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες,της ροζ περιόδου και του κυβισμού. Η μια ομάδα ανέλαβε να γράψει και να εικονογραφήσει με έργα του Πικάσο  ένα παραμύθι,όσο η άλλη θα δούλευε ομαδικά την δημιουργία ενός πίνακα.
Η ροζ ομάδα "γράφει" το παραμύθι της. Με ποια σειρά μπαίνουν οι εικόνες;
Ο φόβος του "άδειου" καμβά.Πώς ξεκινάμε;

Τι χρώματα να βάλουμε;
Η δυσκολία σχηματισμού μιας μύτης...μήπως είναι ανάλογη της δυσκολίας που αντιμετωπίζει ένα παιδί όταν του ζητάμε να γράψει γράμματα ή να σχεδιάσει κάτι συγκεκριμένο;
Το έργο μας αρχίζει να αποκτά μορφή όταν δουλεύουμε όλοι μαζί.
Αλλαγή θέσεων. Η ομάδα του κυβισμού "συγγράφει" με φασαρία....αλλά αλλιώς οι ιδέες δεν μοιράζονται.
Η ροζ ομάδα δημιουργεί....
Κυβισμός 1

Κυβισμός 2





Πρακτική άσκηση στο νηπιαγωγείο

Τα τελευταία 4 χρόνια, το 5ο Νηπιαγωγείο συνεργάζεται με το ΤΕΑΠΗ του Πανεπιστημίου Αθηνών και δέχεται φοιτήτριες του 3ου έτους για να κάνουν την πρακτική τους άσκηση. Έτσι και φέτος, με πολύ χαρά υποδεχτήκαμε την Μαρία Κιαγιά, την Όλγα Κουμελά, την Βαλεντίνη Κοττάκη και την Μαριάννα Κοσσόβα. Η ομάδα των φοιτητριών ενσωματώθηκε πολύ εύκολα στο δικό μας πλαίσιο και έγιναν αμέσως αγαπητές από τα παιδιά. Οι "μελλοντικοί" συνάδελφοι πάντα φέρνουν μια  δυναμική ενέργεια και έναν αέρα ανανέωσης, αφού δοκιμάζουν εναλλακτικές πρακτικές και στρατηγικές μάθησης. Η δική μας ομάδα λοιπόν μας σύστησε έναν λύκο.....
Έφτιαξαν εφημερίδα σε ομάδες ...............................................................................................
Την σελιδοποίησαν βάζοντας σε σειρά τις σελίδες ........................................................................
Και την επομενη ημέρα το έφτιαξαν παιγνίδι..............................................................................
Και ακόμη πιο μεγάλο για να παίξουν όλοι μαζί..............................................................................
Το παιγνίδι είχε αγωνία, ανατροπές και δύσκολες ερωτήσεις.........................................................
Αλλά στο τέλος...όλοι κερδίσαμε.................................................................................................
Κορίτσια σας ευχαριστούμε πολύ για τις παρεμβάσεις σας !